Wie de hoogste berg ter wereld kan ‘afvinken’, heeft niet alleen iets buitengewoons gedáán. Hij of zij heeft ook een zeer bijzonder verháál.
Ooit was ik zelf ook zeer gemotiveerd voor het extreme. Top ervaringen zouden mij top verhalen opleveren, was mijn (onbewuste) redenatie. 
Dus moest en zou ik, na een aantal pieken in Europa, een heel hoge (vulkaan)berg op in Zuid-Amerika, de Cotopaxi in Ecuador. Toen ondanks alle voorbereidingen de hoogteziekte tóch toesloeg en we vóór de top moesten omkeren, was ik me heel bewust van het feit dat ik dan thuis zou moeten komen met een ‘het-is-niet-gelukt-verhaal’. 
Dat voelde als een no go. 
Vandaar dat we een aantal dagen later een tweede poging waagden. In dichte mist – en dit keer met hoofdpijn van 'n acceptabele sterke - bereikten we de top. Geen uitzicht, geen spektakel, maar wel een cool we-made-it-verhaal.  

Pas jaren later kon ik zien waar de drang om zoiets te doen, naast liefde voor bergen, óók  vandaan kwam: de angst voor middelmatigheid. Hoge bergen beklimmen zou mij voorgoed verlossen, onderscheiden van middelmatigheid. Weg van de massa met dank aan een heldenverhaal. 

Mooi niet... 
Thuis was er eventjes plek voor dit avontuur, maar al snel daarna wachtte het gewone leven. De topervaring raakte had niet zoveel plak-kracht als gehoopt.

Toen ik voor mezelf ging werken en ik, drie kinderen verder, mijn leven niet aaneen kon rijgen met extreme ervaringen, maar wél verhalen naar buiten wilde brengen dacht ik vaak: waarover dan? 
Het duurde een paar jaar voordat ik inzag dat er in het kleine minstens even mooie en bijzondere verhalen schuilen als in het grote. Zoek naar: wel of niet uitgekomen verwachtingen, lang of kort plakkende teleurstellingen, pas ontdekte blinde vlekken en herstelde fouten.  

Brené Brown, met haar ‘The Call to Courage’ verhaal (te zien op Netflix), vind ik daarom zo’n goed voorbeeld. De anekdotes die haar verhaal zo krachtig maken zijn heel alledaags. Een zwemtochtje met haar man, en een zwemwedstrijd van haar dochter. Niets heldhaftigs, toch geweldig. 
Als ik de bergbeklimmers op de foto zie, denk ik te zien dat de drang naar een heldenverhaal bij hen ook een rol speelt. 'Ik heb iets unieks gedaan'. Maar ja, deze foto... Die helpt de gehoopte ervaring en het verhaal totaal om zeep. Dit ziet eruit als een massa-ervaring. Eerder dom dan heldhaftig. En dat was niet de bedoeling. Dáár zit wat mij betreft dan het echte verhaal in. 
Ik denk oprecht dat de mooiste verhalen ontstaan als je de drang om iets te bewijzen durft los te laten. Als je inziet dat boven de middelmaat willen uitstijgen bij voorbaat een zinloze strijd is.
Daar liggen wat mij betreft de mooiste verhalen. Daarvoor hoef je niet naar de andere kant of van de wereld of naar het hoogste stukje aarde af te reizen.